De Verenigde Staten en China hebben aangekondigd dat ze een nieuw “framework” zijn overeengekomen om het eerder gesloten Geneva-akkoord van mei opnieuw te activeren.

Wil je alle artikelen kunnen lezen en elke podcast beluisteren? Neem dan een abonnement en krijg toegang tot alle artikelen en de database met duizenden berichten.

Volgens de Amerikaanse handelsminister Howard Lutnick zou dit de handelsrelatie moeten stabiliseren en de eerder afgesproken verlaging van tarieven opnieuw moeten laten ingaan.

Maar wie verder kijkt dan de diplomatieke headlines, ziet vooral een tijger zonder tanden. Er zijn geen handhavingsmechanismen, geen quota, en geen concrete afspraken over technologie of halfgeleiders.

Implicaties

Voor nu worden de risico’s genegeerd en lijkt de markt duidelijk omhoog te willen. Maar het signaal dat alles veilig is, is zeker nog niet afgegeven. Blijf daarom rekening houden met negatieve verrassingen, maar in een markt die qua trend wel opwaarts beweegt.

Het bereikte akkoord oogt diplomatiek, maar is inhoudelijk buitengewoon mager. De overeenkomst lijkt vooral bedoeld om de toon te verzachten en verdere escalatie te voorkomen, zonder de onderliggende handelsproblemen daadwerkelijk aan te pakken.

Er is geen toezichtsstructuur afgesproken, geen tijdpad vastgesteld, en ook geen verplichting voor structurele samenwerking.

In essentie is dit akkoord een tijdelijke pauze in plaats van een oplossing. Cruciale kwesties zoals de export van halfgeleiders, het gebruik van Huawei-chips en de strategische controle over zeldzame aardmetalen zijn niet behandeld.

China behoudt daarmee zijn machtspositie op het gebied van essentiële grondstoffen, terwijl de VS hun drukmiddel in de vorm van exportcontroles blijven behouden. De structurele breuk tussen beide landen – technologisch, economisch en geopolitiek – blijft volledig intact.

Zonder bindende afspraken of duidelijke implementatie loopt het risico op een nieuwe escalatie op termijn op. Het akkoord fungeert daarom als een diplomatiek rookgordijn dat voorlopig rust brengt, maar op elk moment uiteen kan vallen zodra het sentiment omslaat.

Belangrijkste punten

• Er zijn geen handhavingsmechanismen of bindende verplichtingen vastgelegd.
• Technologie, chips en intellectueel eigendom blijven gevoelige maar onbesproken dossiers.
• De export van zeldzame aardmetalen is nog altijd volledig in handen van Beijing.
• Het akkoord bevat geen tijdschema en geen stappenplan voor uitvoering.
• Het akkoord biedt slechts tijdelijk respijt en laat fundamentele spanningen intact.
• De financiële markten lijken zich meer te richten op de toon dan op de inhoud.

Conclusie

Het nieuwe akkoord tussen de VS en China lijkt vooral bedoeld om politieke rust te creëren, niet om structurele vooruitgang te boeken. De echte pijnpunten blijven onaangeroerd, en zonder toezicht of concrete afspraken is de kans groot dat de spanningen snel weer oplaaien.

Dat markten deze leegte negeren, benadrukt hoe weinig belang er op dit moment wordt gehecht aan fundamentele geopolitieke risico’s. Maar wie zich laat sussen door diplomatieke headlines, onderschat de fragiele basis onder dit akkoord.

De onderliggende trend blijft dus intact, hoewel we niet uitsluiten dat er opnieuw zwakke dagen komen en de markt tijdelijk onder druk kan komen te staan doordat er feitelijk geen vooruitgang is geboekt.