English version is provided after the Dutch text.

In Economics in One Lesson uit 1946 waarschuwde Henry Hazlitt dat inflatie nooit geleidelijk en ordelijk kan worden beëindigd. Zodra een economie het pad van geldontwaarding inslaat, raken zowel economische als politieke krachten uit balans.

Wil je alle artikelen kunnen lezen en elke podcast beluisteren? Neem dan een abonnement en krijg toegang tot alle artikelen en de database met duizenden berichten.

Volgens hem is het onmogelijk om inflatie te stoppen op een vooraf bepaald punt of prijsniveau. Een inflatie van 25 procent creëert onvermijdelijk groepen die zullen pleiten voor nog meer. Dit proces wordt versterkt door pressiegroepen die baat hebben bij geldontwaarding. Inflatie biedt daardoor slechts tijdelijk voordeel, maar legt de basis voor een diepere neergang en depressie.

Gevolgen voor beleggers

Voor beleggers betekent deze les dat inflatie altijd meer risico met zich meebrengt dan op het eerste gezicht zichtbaar is. Obligaties zijn kwetsbaar zolang de reële rente laag blijft en inflatieverwachtingen niet volledig zijn verankerd.

Aandelen kunnen profiteren van liquiditeit en stimuleringsmaatregelen, maar verliezen structureel terrein wanneer kosten en marges onder druk komen te staan.

Daar tegenover staan bedrijven met sterke prijszettingsmacht en gezonde balansen. Zij profiteren in de eerste fase vaak van inflatie en stijgen mee, maar lopen later eveneens tegen grenzen aan.

Goud en grondstoffen blijven daarnaast een klassieke hedge tegen aanhoudende onzekerheid rond inflatie en monetair beleid.

Belangrijkste punten

• Obligaties blijven kwetsbaar zolang reële rentes laag zijn,
• Aandelen zonder prijszettingsmacht lopen structureel risico,
• Sterke bedrijven met prijszettingsmacht en solide balansen stijgen vaak als eerste mee in een inflatiegolf, maar lopen later ook tegen grenzen aan,
• Goud en grondstoffen functioneren als klassieke inflatiebescherming,
• Politieke druk op centrale banken vergroot de volatiliteit op financiële markten,

Wie was Henry Hazlitt

Henry Hazlitt (1894–1993) was een Amerikaanse econoom en journalist. Hij werkte voor The Wall Street Journal en The New York Times en werd later columnist bij Newsweek.

Zijn kracht lag in het helder uitleggen van economische principes. Met Economics in One Lesson schreef hij een klassieker waarin hij economische denkfouten blootlegt en laat zien waarom korte termijnvoordelen vaak leiden tot lange termijnschade.

Historische voorbeelden

De jaren zeventig in de Verenigde Staten vormen een duidelijk voorbeeld van zijn analyse. Ruim monetair beleid leidde tot een inflatie die uit de hand liep, met stagflatie als gevolg: hoge inflatie gecombineerd met hoge werkloosheid.

Pas onder Fed-voorzitter Paul Volcker, die begin jaren tachtig de rente fors verhoogde, werd de inflatie onder controle gebracht. De prijs was een diepe recessie, waarmee Hazlitts stelling werd bevestigd dat inflatie zelden zonder pijn kan worden gestopt.

Na 2020 zagen we opnieuw hoe massale stimuleringsmaatregelen en extreem lage rente, gecombineerd met verstoorde toeleveringsketens, inflatie wereldwijd aanwakkerden. Aanvankelijk leek dit tijdelijk, maar zodra prijsstijgingen zich in lonen en energie vastzetten, werd duidelijk hoe moeilijk het is om inflatie terug te brengen zonder harde ingrepen van centrale banken.

De situatie in 2025

Vandaag worstelen centrale banken zoals de Amerikaanse Federal Reserve en de Europese Centrale Bank opnieuw met dit dilemma.

Na eerdere renteverhogingen is de inflatie wel afgezwakt, maar nog niet volledig onder controle. Tegelijkertijd groeit de politieke druk om rentes sneller te verlagen om de economie te stimuleren.

Precies hier keert de dynamiek terug die Hazlitt al beschreef: zodra inflatie enigszins wordt geaccepteerd, ontstaan er belangengroepen die baat hebben bij voortzetting. Overheden en bedrijven met hoge schulden profiteren van geldontwaarding, terwijl spaarders en lange termijninvesteerders verliezen.

Het politiek doorzetten van inflatie kan economisch noodzakelijk beleid vertragen, met grotere instabiliteit tot gevolg.

Conclusie

Hazlitts analyse is in 2025 nog altijd actueel. Inflatie kan niet zacht worden afgeremd en vereist harde keuzes van beleidsmakers. Hoe langer men wacht, hoe groter de uiteindelijke schade en hoe pijnlijker de correctie.

Voor beleggers betekent dit dat voorzichtigheid geboden blijft, dat goud en grondstoffen hun rol als veilige haven behouden, en dat selectiviteit in aandelen uiteindelijk gaat meespelen.

🔵 English version

Henry Hazlitt inflation can never be stopped gently: lessons from a 1946 paper

In Economics in One Lesson from 1946, Henry Hazlitt warned that inflation can never be brought to a smooth and orderly stop. Once an economy embarks on the path of monetary debasement, both economic and political forces spiral out of balance.

According to him, it is impossible to halt inflation at a predetermined point or price level. A 25 percent increase inevitably creates groups that argue for more. Political pressure groups benefiting from inflation will insist on its continuation. Inflation therefore offers only temporary gains, while laying the foundation for deeper decline and depression.

Implications for investors

For investors, Hazlitt’s lesson is that inflation always carries more risk than is initially visible. Bonds remain vulnerable as long as real yields are low and inflation expectations are not fully anchored.

Equities can benefit from liquidity and stimulus, but lose ground structurally when costs and margins come under pressure. Strong companies with pricing power and robust balance sheets often rise first during an inflation cycle, but eventually face limits as well.

Gold and commodities continue to serve as classic hedges against persistent uncertainty. At the same time, political pressure on central banks amplifies volatility across financial markets.

Key points

• Bonds remain vulnerable as long as real yields are low,
• Equities without pricing power face structural risks,
• Strong companies with pricing power and solid balance sheets often rise first in an inflation cycle but later face constraints,
• Gold and commodities function as classic inflation hedges,
• Political pressure on central banks increases market volatility,

Who was Henry Hazlitt

Henry Hazlitt (1894–1993) was an American economist and journalist. He worked for The Wall Street Journal and The New York Times, and later became a columnist at Newsweek. His strength lay in making economic principles accessible. With Economics in One Lesson he wrote a classic that exposed economic fallacies and explained why short-term benefits often lead to long-term costs.

Historical examples

The 1970s in the United States provide a clear example of his analysis. Loose monetary policy pushed inflation out of control, leading to stagflation: high inflation combined with high unemployment.

Only under Fed chairman Paul Volcker, who raised rates sharply in the early 1980s, was inflation brought under control. The price was a deep recession, confirming Hazlitt’s point that inflation rarely ends without pain.

After 2020, massive stimulus and ultra-low interest rates, combined with supply chain disruptions, once again triggered global inflation. Initially seen as temporary, rising prices became entrenched in wages and energy, proving how difficult it is to bring inflation back down without decisive central bank intervention.

The situation in 2025

Today, central banks such as the Federal Reserve and the European Central Bank face the same dilemma once more. Inflation has cooled but is not fully under control. Meanwhile, political pressure is mounting to cut rates sooner in order to support growth.

This brings back the exact dynamic Hazlitt described: once inflation is tolerated, pressure groups that benefit from it demand continuation. Governments and indebted companies gain from monetary erosion, while savers and long-term investors lose out.

Political prolongation of inflation can delay necessary policy decisions, creating greater instability down the road.

Conclusion

Hazlitt’s analysis remains as relevant in 2025 as it was in 1946. Inflation cannot be stopped gently and always requires tough policy choices. The longer policymakers wait, the higher the ultimate cost and the sharper the correction.

For investors, this means caution is essential, gold and commodities retain their role as safe havens, and selectivity in equities could be important.